Ponieważ istnieje wiele różnych typów ukulele, to również strojnie zależy od typu instrumentu. Wyróżniamy 2 podstawowe systemy strojów ukulele:

Strój C6

Najpopularniejszy strój ukulele sopranowego, koncertowego i tenorowego: a1–e1–c1–g1. Zwany potocznie strojem C lub C6 (są to wszystkie dźwięki czterodźwięku sekstowego). Interwały w tym stroju odpowiadają interwałom pomiędzy czterema najwyższymi strunami gitary, co ułatwia grę osobom grającym na obu tych instrumentach.

Strój C w wariancie z „wysokim G”

Struna G jest standardowo strojona o oktawę wyżej, niż intuicyjnie spodziewaliby się gitarzyści (strój nieliniowy). Ma to istotny wpływ na barwę akordów i odpowiada za charakterystyczne, ‘radosne’ brzmienie granego na ukulele akompaniamentu. Wbrew jednak istniejącej opinii, taki strój posiada również zalety w grze solo. Struna G znajduje zastosowanie jako dodatkowa struna do akcentowania głównej melodii, co ułatwia ich aranżowanie.

Strój C w wariancie z „niskim G”

Mniej powszechnie stosuje się strój liniowy z „niskim G” (małym) – a1–e1–c1–g. Jego zaletą jest szersza skala dostępnych dźwięków, co daje nieco większe możliwości w grze solo, jak i większe zróżnicowanie brzmienia przy grze w zespole. Posiada również walory dydaktyczne – bardziej intuicyjny układ dźwięków na gryfie. Z tego powodu jest to strój polecany w programach nauczania muzyki, w których ukulele jest bardziej narzędziem do nauki podstawowej wiedzy muzycznej, niż instrumentem docelowym. Rzadko stosuje się niskie G w ukulele sopranowym, częściej w większych rozmiarach.

Sprawdź: struny do ukulele

Strój „kanadyjski” D6

Mniej popularnym strojem jest strój D (D6), składający się z dźwięków h1–fis1–d1–a1, czyli podwyższony w stosunku do stroju C o cały ton (również występujący w wariancie liniowym, czyli w tym przypadku z „niskim A”).

Często mylnie powtarzana jest informacja, że jest to dawny, oryginalny strój ukulele. W rzeczywistości pierwsze opublikowane materiały do nauki gry na ukulele zalecały strój C. Podwyższenie stroju, skutkujące większym napięciem strun i w związku z tym większą głośnością, jest wynalazkiem artystów występujących w latach XX-tych, którym zależało na lepszej słyszalności niewielkiego instrumentu w czasach przed wprowadzeniem nagłośnienia scenicznego. Obecnie strój A stosowany jest przede wszystkim w Kanadzie, skutkiem przyjęcia go jako standardowy podczas opracowywania tamtejszego programu nauczania muzyki w szkołach.

źródło: wikipedia.org